Terwijl wij ons door het drukke verkeer van Tangier heen worstelden, zag ik in mijn ooghoek de haven met daarachter de contouren van de Spaanse kust… Ik heb mijn hoofd snel weggedraaid en mij weer geconcentreerd op het verkeer en het vinden van de camping.
De dag voordat de familie van Floris zou aankomen en wij vol verwachting doelloos aan het rondhangen waren, viel mij ineens een gek plekje in Dukos vacht op. Ik schoof zijn vacht opzij en keek recht in een gapende vleeswond. Na een paniekerige 30 minuten hadden we gelukkig een dierenarts en een taxi weten te vinden en konden we opweg om wat aan de wond te doen, waarvan we geen idee hadden hoe Duko er aan kwam. De dierenarts vond de wond er diep uitzien en was daarnaast hartstikke bang voor Duko. Duko moest dus onder volledige narcose en we mochten hem pas de volgende ochtend ophalen. Als overbezorgde ouders stonden we in het halletje van de praktijk toen Duko meegenomen werd naar de operatiekamer (s Avonds drinkt hij altijd nog wat water voordat hij gaat slapen. Achter zijn oren kriebelen vind hij erg fijn.) Uiteindelijk werden we het halletje uitgewerkt en dropen we af richting camping.
De volgende ochtend konden we een vrolijke en springlevende Duko ophalen, met een enorme kaalgeschoren plek op zijn rug en zeven hechtingen. De dierenarts kon ons vertellen dat de wond niet door vechten met een andere hond kwam, maar dat hij zich had opengehaald aan een scherp voorwerp. Misschien is hij onder een hek doorgelopen of heeft hij in glas gerold.
Al snel was het tijd om Ger, Cris, Emily, Mark en Cath van het vliegveld af te halen. Echt te gek om iedereen weer te zien ! We zijn meteen een taxi ingesprongen en hebben uitgebreid gegeten en bijgekletst op de camping.
De volgende dagen stonden in het teken van winkelen (shop until you drop) en de geweldig mooie stad verkennen. De stad heeft een oud gedeelte, dat bestaat uit een enorme Medina (markt) waar je alle typisch Marokkaanse souvenirs kunt kopen. Aan de rand van de Medina ligt een groot plein dat s avonds helemaal vol staat met eettentjes en met artiesten en muzikanten die het publiek vermaken. Erg sfeervol en bijzonder om overheen te lopen.
Het nieuwe gedeelte van de stad is hypermodern en mooi onderhouden en heeft alle winkels die de grote steden in Europa ook hebben.
Na een paar dagen besloten we de drukke stad even te ontvluchten en een dagtripje te maken naar de Ourika Valley en Oukaimeden, het skigebied van Marokko. Het werd een hele mooie tocht door het Atlasgebergte. De kleuren, de geuren, de hoogteverschillen, de bergriviertjes, de geiten en schapen, de herders, de pitoreske Berberdorpjes, de strak blauwe luchten en de besneeuwde bergtoppen; het is gewoon een fantastisch gebied. Het tripje eindigde in de sneeuw, wat vooral voor Floris, mij en Duko een erg speciale ervaring was.
Nadat we een Tajine met heerlijke groenten en wat minder geslaagde stukken schaap op hadden gegeten, keerden we weer terug richting Marrakech en camping.
De laatste dag samen hebben we heerlijk gerelaxed aan het zwembad op de camping. Met het weer hebben we wel echt geluk gehad ; terwijl de vorige week de camping nog onder water stond door de hevige regenval, was het deze week elke dag stralend blauw en zonnig.
En toen was de week alweer voorbij. Gelukkig dit keer geen moeilijk afscheid ; we zien elkaar over een paar weken alweer !
Via Casablanca en Rabat zijn Floris en ik aangekomen in Tangier. Wanneer we de boot nemen naar Spanje weten we nog niet. Toch best een spannend moment…