Jaaaaaaaah, we zijn in Afrika!! Na een zeer vermoeiende nacht, die in schril contrast stond met de twee ontspannen weken in Aqaba, kwamen we een paar dagen geleden Egypte binnenrijden. Inmiddels staan we in Cairo, waar we een rustig plekje hebben gevonden; waarschijnlijk het enige in de hele stad. Wat een gekkenhuis hier…..
Van te voren waren we niet van plan om lang in Aqaba te blijven. Misschien een paar dagen om de laatste dingen voor Afrika te regelen en helemaal tot rust te komen. Toch zijn we uiteindelijk ruim twee weken blijven hangen, gewoon omdat we het zo naar ons zin hadden.
Op het kleine kampeerveldje waar we stonden kregen we gezelschap van twee Duitse stellen, Stefan en Claudia met hun honden Heino en Ronja, Dorus en Jacob en een Zwitser Razi met zijn hond Aisa, die ook allemaal voor lange tijd in een camper aan het rondreizen waren.
Om de dag gingen we met z’n allen in het campertje van Razi naar de stad en deden daar dan ‘ons rondje’: internetten, bakker, broodje falafel eten, bier halen, supermarkt en dan weer terug met het campertje. Verder wandelden we vaak samen met de honden over het strand (hieruit is een mooie vakantieliefde ontstaan tussen Aisa en Duko), gingen samen snorkelen, hadden een paar barbeques en creeerde zo een heerlijke routine, waar Floris en ik echt even aan toe waren en enorm van genoten hebben.
[photopress:IM004255.JPG,thumb,pp_image]
Drie dagen geleden besloten we dat het tijd werd om de boot naar Egypte te nemen. We wilden graag de mensen van ‘House on wheels’ (www.houseonwheels.nl) in het zuiden van Egypte ontmoeten om een stukje mee samen te reizen en ons visum voor Jordanie was bijna verlopen.
Nogal gespannen en strak van de cafeine (thanks Stefan) reden we de haven binnen waar het direct stressen was om alles geregeld te krijgen. De boot zou veel eerder vertrekken dan gepland en bezweet en als allerlaatste reden we om half negen het ruim in. Vervolgens hebben we vier uur moeten wachten (…) voordat we om half 1 ’s nachts eindelijk de haven uitvoeren.
De boot was ooit een luxe cruiseschip geweest, maar was inmiddels totaal afgeragd en overal waar je keek zaten, stonden en lagen Arabieren (alleen mannen).
Na drie uur kwamen we aan in Nuweiba en maakten we onze borst nat voor de Egyptische grensformaliteiten; berucht over de hele wereld. Wonder boven wonder verliep alles soepel en redelijk georganiseert en reden we om half zeven ’s ochtends Egypte al binnen.
Zo hebben we toch nog een nachtje doorgehaald, al was het dan niet op een teknofeestje.
Aan de kustweg reden we langs een campingterreintje wat er rommelig en supergezellig uitzag. Ashraf en Mohandi, de twee mannen die het terreintje beheerden, waren ontzettend vriendelijk en we besloten bij hun een nachtje te blijven staan om bij te komen.
Die avond hebben we, na een heerlijke vismaaltijd, met z’n vieren rond het kampvuur gezeten. Mohandi zong Egyptische liedjes, op de achtergrond hoorden we de zee en om het allemaal compleet te maken ging er een heerlijk jointje de ronde. Het beviel ons wel in Egypte!
Gisteren hebben we de Sinaiwoestijn doorkruisd, een enorm gebied met helemaal niks, en hebben overnacht op een tankstation langs de weg. We maakten ons een beetje zorgen over de rit door Cairo, de grootste stad van Afrika met meer dan 16 miljoen inwoners en de meeste mensen per vierkante kilometer ter wereld. Echter, op de GPS reden we in één keer goed en hier zijn we dan!
Voor morgen staat het regelen van een visum voor Soedan op het programma.
[photopress:IM004312.JPG,thumb,pp_image]
GPS # N 29° 58.185′, E 31 ° 10.432′