Vanaf een klein paradijsje aan de kust (wit strand, felblauwe zee, hangmat aan wuifende palmbomen) ons volgende verslag.
De afgelopen anderhalve week waren erg bijzonder omdat we zowel Petra als de Wadi Rum hebben bezocht en dit tot nu toe de allermooiste en bijzonderste plekken zijn geweest die we hebben gezien.
Petra is een stad uit de oudheid, uitgehakt in een gebergte en één van de pareltjes van Jordanie. Het is gebouwd door de ‘Nabataeans’, een Arabisch volk dat zich meer dan 2000 jaar geleden settelde in Zuid-Jordanie. De binnenkomst van de stad is echt superspectaculair; je loopt door een smalle kloof met aan weerszijden bergen van zo’n 80 meter hoog! Aan het einde van de kloof staat ‘The Treasury’, een enorme tempel uit de rotsen gehakt en vanuit daar kan je het dorp verkennen. Er is een groot theater, gebouwd in de eerste eeuw n.chr. en we hebben via uit de rotsen gehakte traptreden de offerberg beklommen (een héle klim, maar gelukkig hadden we gezelschap van een aardige Iranier, werkzaam bij de UN). Eenmaal boven hadden we een adembenemend (dit kwam ook deels door de klim) uitzicht over Petra.
We zijn uiteindelijk twee dagen in Petra geweest én we hebben (min of meer onder dwang, maar evenzogoed gemeend) gestemd op Petra om gekozen te worden tot één van de zeven (nieuwe) wereldwonders. Het Ãs gewoon één van de wereldwonders!
Vanuit Petra zijn we de woestijn Wadi Rum ingereden, een héle grote zandbak zonder asfaltwegen met prachtige rotsformaties, zowel kwa vorm als kwa kleur. Hier is een van de ‘Starwars’ films ook opgenomen en je waant je er inderdaad gemakkelijk op een andere planeet. Het was spannend, maar ook erg vet om er met de Unimog doorheen te crossen; eindelijk echt off-road rijden!
De Unimog schudde en stuiterde alle kanten op en soms was het zand zo los dat het meer voelde alsof je in een boot op het water voer dan dat je in een auto zat. Ik was ervan overtuigd dat we ieder moment om zouden kieperen dan wel vast zouden komen te zitten, maar hoe hard we het ook probeerden, alles ging goed. Het enige wat niet lukte was tegen een stijle zandheuvel oprijden, maar dat kwam doordat we de banden niet genoeg leeg hadden laten lopen. (We dachten dat 2 bar wel goed zou zijn, maar hebben nu uitgevonden dat we de banden zelfs tot 1 bar kunnen laten leeglopen, hierdoor heb je een nog groter raakvlak met de grond.)
Na drie dagen rondcrossen in de Wadi Rum en, zodra we uitgecrosst waren, genieten van de absolute stilte van de woestijn, zijn we verder gereden naar Aqaba waar we nu nog staan.
We hebben een gratis camping gevonden aan het strand (N 29° 25.36 ‘, E 34 ° 58.505’), een paar kilometer buiten de stad. Van hieruit willen we de laatste dingen voor Afrika regelen en in orde maken, maar tot nu toe hebben we nog niet veel meer gedaan dan luieren, snorkelen, met de hondjes wandelen, spelletjes doen en kletsen met de mensen die we hier ontmoet hebben.
Vanochtend zijn we met Mohammed (de eigenaar van het restaurant aan de overkant van de weg), zijn broer Abraham, Murat en ‘zijn tribe’ (zoals hij zijn vijf kinderen noemt) en Alfred (een gestoorde 69 jarige Fransman die door zijn vrouw het huis uit is gezet en nu in een auto woont en over de wereld zwerft) naar een kamelenrace geweest. Wij zaten achterin het ‘huis’ van Alfred en hebben doodsangsten uitgestaan, aangezien Alfred voor geen meter kon rijden en soms ook zijn handen niet eens aan het stuur had, omdat hij te druk was met het nadoen van een ezel of iets dergelijks. Maar we zijn weer levend terug gekomen en hebben uiteindelijk een erg leuke ochtend gehad.
[photopress:IM004232.JPG,thumb,pp_image]
Nu zitten we lekker bij de Unimog en zijn we begonnen met wat nuttige zaken, zoals het bijhouden van onze financieen en het uitzoeken van geschikte kampeerplekken in Egypte. Over een paar dagen nemen we de veerboot naar Nuweba in Egypte. We zijn gisteren met Mohammed naar de haven gegaan om te informeren over de prijzen.
GPS # N 29° 25.36 ‘, E 34 ° 58.505’